Yπέροχα Πλάσματα (aka Μίλα μου Βρώμικα)

Το είδαμε την πρώτη φορά και αποφασίσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Δεν θα επαναλάβουμε τέτοιο λάθος. Φυσικά δεν είχαμε και ιδιαίτερες απαιτήσεις από μια σειρά που υπογράφει σεναριακά ο Βαίτσης Αποστολάτος των free press, αλλά το σίριαλ Υπέροχα Πλάσματα του Alpha ανοίγει νέους ορίζοντες στην απωθητική urban τηλε-αισθητική. Η Μυρτώ Αλικάκη με look trashbag ho’ -κατάλοιπο του Avant Garde σε ρόλο bitchy ραδιοφωνικής παραγωγού που κυκλοφορεί με ποδήλατο, κάνει μεθυσμένα one night stands με μπάρμεν, τους οποίους στη συνέχεια φτύνει, αλλά αυτοί μόλις είχαν χάσει τον πατέρα τους οπότε νιώθει άσχημα(αλλά το ξεπερνάει με ένα βρώμικο από τη Μαβίλη) και προσπαθεί μάταια να βάλει σε τάξη τη ζωή της not cool, άσχημης κολλητής της. Αυτή έχει πέσει στα πατώματα μετά από το χωρισμό της(πριν από έξι μήνες) από το Βλαδίμηρο Κυριακίδη, ο οποίος διοικεί μια δισκογραφική που τα γραφεία της νομίζεις ότι στεγάζονται στον ουρανοξύστη του Ντόναλντ Τραμπ, με προσωπικό που νομίζει ότι παίζει στο σίριαλ Ρούμπι στο ίδιο κανάλι και κάνει διαρκώς γκέλες(αλλά ο Βλαδίμηρος δεν πτοείται και το διασκεδάζει). Η φίλη της Αλικάκη, λοιπόν, δουλεύει επίσης στα πολύ προσοδοφόρα ελληνικά μίντια, διακατέχεται από το σύνδρομο ‘εγώ πότε θα βάλω στεφάνι;’, συμπεριφέρεται σαν αξιολάτρευτη, πλην πανηλίθια weirdo, χορεύει(άσχημα) στο μπαλκόνι της  όταν κανονίζει hot date και εκδικείται για την τσιγκουνιά τους ζεν πρεμιέ από τα σίριαλ του Ρώμα φεσώνοντάς τους σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Και επειδή σίριαλ για τους σύγχρονους hip τρεντουά τριαντάρηδες πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει και έναν gay, enter Γιώργος Πυρπασόπουλος, ο οποίος κλείνει την Αγία Τριάδα, φλερτάρει ό,τι κινείται σε αεροπλάνα, βαπόρια, πάρκα, νομαρχίες, κέντρα εξυπηρέτησης πολιτών, σουπερμάρκετ και εκθέσεις για την ‘αρχαιοελληνική’ περίοδο του Πικάσο(όταν κάνει break από τα σκιρτήματα τρώει με τις φίλες του σε εστιατόρια του Ψυρρή όπου μιλάνε για γκομενικά, νύχια και το μέλλον τους) και ταξιδεύει business class λόγω της δουλειάς του( γράφει σε κουτσομπολίστικο έντυπο). Πασπαλίστε όλα αυτά με την εκνευριστική αλά Κάρι Μπράντσο αφήγηση και τη διάχυτη σεξεντδεσιτική μανιέρα στα storylines , κραυγαλέα παπακαλιατικά rip-offs από το ‘Ο διάβολος φοράει Πράντα'(τη Μέριλ Στριπ ντουμπλάρει η ελληνική εκδοχή της, Θέμις Μπαζάκα) και τους ‘Αγγελους του Τσάρλι(φαντάζομαι ότι το πρώτο πράγμα που κάνουν όσες μας διαβάζουν μόλις βγουν από το μπάνιο είναι να βάλουν το σουτιέν τους και να κάνουν πιρουέτες υπό τους ήχους του  Μy Sharona) και έχετε ένα overview για τη ζωή ενός up-to-date metrosexual τριαντάρη που χαράζει την πορεία του στην παράνοια της μητρόπολης. Aν ακόμα αναζητείτε στα μπαρ ‘τις πιο ωραίες φατσούλες της πόλης’, τα γκομενικά σας θυμίζουν την εξίσωση του Valenzetti, τρώτε συνεχώς έξω, τις Κυριακές το μεσημέρι ψάχνετε για μεταχειρισμένα βιβλία σε γιουσουρούμ στο Γκάζι, αναρωτιέστε διαρκώς σε ποιον ανήκει το χέρι που πιάνετε μόλις ξυπνάτε και απεχθάνεστε τη ‘λαικιά δεύτερη'(την οποία κρύβετε επιμελώς μέσα σας) this is your show!