Queer Eye For the Straight Guy

Υπάρχει ένα πανάρχαιο ρητό που λέει ότι ‘δε μπορείς να διδάξεις σε ένα gay σκύλο straight κόλπα’. Αυτό ακριβώς μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας τις προάλλες μία διατριβή του ‘Αγγελου Πυριόχου για το μέγα εθνικό ζήτημα των ημερών, τη Eurovision. Σύμφωνα με το poster-boy των Laserline Clinics η Eurovision είναι ένα χαρούμενο πανηγυράκι που αρέσει πολύ στους gay της υφηλίου γιατί οι gay είναι χαρούμενοι άνθρωποι. Το γνωστό τρίπτυχο ‘αστυνομικός-μπουζούκι-όργανο’ μετά απ’αυτό φαντάζει μεγαλοφυές. Και μπορεί στην Ελλάδα οι φραμπαλάδες των αδελφών Mαγγίρα να απασχολούν περισσότερο από τον κυκλώνα στη Μιανμάρ, στον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η λέξη- κλειδί του διαγωνισμού είναι μία: gay

Η πρώτη μου gay ανάμνηση είναι τα νιαουρίσματα και τα ξεφωνητά που εισέπραττα εγώ και η παρέα μου όταν, αμούστακα παιδιά ακόμα, βγαίναμε ξημερώματα από το Plan B στα πάρτι της ομάδας Pure και περνούσαμε από το διπλανό Λάμδα, στο δρόμο για μια ακόμα επεισοδιακή διαδρομή προς τα σπίτια μας με ένα ταρίφα του μαρσιποφόρου γένους. Anyway,  μετά απ’αυτό το βάπτισμα του πυρός πέρασαν, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, 10 χρόνια μηδενικού gay interaction. Τίποτα. Σα να μην υπήρχαν, τουλάχιστον στο δικό μου σύμπαν. Και τώρα προσέξτε:

– Σε ένα πάρτι πριν λίγες μέρες ζήτησα από ένα τύπο αναπτήρα και αφού μου έδωσε έσκυψε και μου είπε στο αυτί ‘Θέλω να σε τιμωρήσω’. (OK)

– Σε ένα μαγαζί με ρούχα ο ένοικος του διπλανού δοκιμαστηρίου έκρινε σκόπιμο να ποζάρει μπροστά μου φορώντας μόνο το εσώρουχό του την ώρα που έβγαινα για να πάρω ένα νούμερο μεγαλύτερο με ύφος ‘you like what you’re seeing, big boy?’. (Damn)

– Μπήκα σε ένα φαρμακείο για να αγοράσω ένα Hansaplast και ο μεσήλικας φαρμακοποιός ξεκίνησε μία σύντομη ανάλυση για τις ευεργετικές συνέπειες του Viagra, προτρέποντάς με ούτε λίγο ούτε πολύ να το διαπιστώσω και μόνος μου. Μαζί του. Την ίδια μέρα περνώντας έξω από το Μαγκαζέ στην Αιόλου ένιωσα περίπου όπως η Μόνικα Μπελούτσι στο Μαλένα με τόσα ζευγάρια μάτια να γυρνάνε προς το μέρος μου, έτοιμα να με κατασπαράξουν. (I don’t believe this)

– Απόγευμα στη Βασιλίσσης Σοφίας ένας τύπος, αφού με ρωτάει που είναι η πλατεία Μαβίλη και του λέω, μου αποκαλύπτει με υπερηχητική ταχύτητα τον αριθμό του ξενοδοχείου στο οποίο θα είναι για ακόμα τρεις μέρες μέχρι να φύγει από την Αθήνα. (This is out of control)

5 απρόκλητες επιθέσεις τύπου καμικάζι μέσα σε 3 μέρες. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Είναι επίσημο. ‘Εχω μπει για τα καλά στο gay στόχαστρο. Και ρωτάω. Γιατί εμένα;

(Προσοχή, ακολουθεί παραλήρημα- σεντόνι)Μήπως το tagline μου στο Facebook είναι ‘Trapped in the closet? Not anymore’? Μήπως ο περιπτεράς της γειτονιάς μου κρατάει πάντα ένα τεύχος του περιοδικού Face, όπως με την κυριακάτικη εφημερίδα? Μήπως έχω κυκλοφορήσει ποτέ έξω με κολλητό μπλουζάκι που γράφει ‘ride me, cowboy’ και στο δωμάτιό μου δεσπόζει η αφίσα του Ρίκι Μάρτιν?’. Μήπως με τους παιδικούς μου φίλους αντί για πεντόβολα παίζαμε ένα παιχνίδι που λέγεται ‘Inmates’?Μήπως έχω ζηλευτή συλλογή από ενυδατικές κρέμες και το παρατσούκλι μου στη δουλειά είναι ‘Mr Brazilian’?Μήπως είμαι ιδιοκτήτης loft με πανοραμική θέα στη γέφυρα του Σαν Φρανσίσκο? Μήπως το i-pod μου παίζει μονίμως Morrissey, Dannii Minogue, Erasure και Army Of Lovers? Μήπως είμαι δεδηλωμένος φαν του Sex And the City και έχω κάνει καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Star για να ξαναπροβληθεί το Queer As Folk ? Κοινώς, υπάρχει κάτι πάνω μου που με κατατάσσει ως gay material, God damn it?( τέλος παραληρήματος)

Και μετά άρχισαν οι εφιάλτες. Βλέπω στον ύπνο μου ότι πάω να αγοράσω ντομάτες και ο νέος μανάβης της γειτονιάς είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος μου κλείνει συνομωτικά το μάτι. ‘Οτι με σταματάει η αστυνομία για έλεγχο και από τα ηχεία του περιπολικού ακούγεται το Let’s Go Outside του Τζορτζ Μάικλ. Ότι δεν έχω ψιλά για φιλοδώρημα για το delivery boy και αυτό μου αντιπροτείνει να πάμε στο μπάνιο για να δει την Oral B-40 οδοντόβουρτσα που χρησιμοποιώ. ‘Οτι ο νιόπαντρος ξαδελφός μου, ο οποίος στη ζωή του δεν έχει πιάσει ούτε νεροπίστολο, φεύγει για κυνηγετικό ταξίδι στην Πίνδο μαζί με τον κουμπάρο του.

The world is turning gay( αστραπές, βροντές, καταιγισμός εγχόρδων).

ps1. Βγαίνω προς τα έξω σαν ομοφοβικό γουρούνι; Μάλλον.

ps2. Παρομοιάζω, έστω άθελά μου, ένα gay πέσιμο με την ιπτάμενη κουτσουλιά που λερώνει το πανάκριβο Hugo Boss κοστούμι σου λίγο πριν από κρίσιμο επαγγελματικό ραντεβού; Πιθανότατα.

ps3. Αναφέρω κάπου ότι οι gay δεν είναι κανονικοί άνθρωποι με δουλειές, οικογένειες, αισθήματα, ανασφάλειες, απλά με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από το δικό μου; Δε νομίζω.

ps4. Πρέπει να αποκτήσω επειγόντως ζωή; Οπωσδήποτε.